Metoda Dobrego Startu
Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, kinestetycznych(czucie ruchu),i motorycznych oraz współdziałanie między tymi funkcjami. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonej nauki czytania i pisania.
Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno- ruchowego, a także kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. W jej założeniu leży koordynowanie czynności słuchowo- wzrokowo- ruchowych harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych. Ćwiczenia te prowadzą do usprawnienia uwagi, percepcji, pamięci, wyobraźni słuchowej i wzrokowej oraz motoryki i koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej, a więc integracji percepcyjno- motorycznej., co ułatwia naukę czytania i pisania wszystkim dzieciom.
Pedagogika zabawy KLANZA
Zasady pedagogiki zabawy
Pojęcie „zabawa ”nasuwa celne skojarzenia: „coś, co jest przyjemne” i „coś, co wyzwala spontaniczne zachowania”, „coś, co daje radość”. Pedagogika zabawy wybiera z repertuaru zabaw tradycyjnych czy terapeutycznych tylko te, które spełniają określone zasady, a zwłaszcza:
- zapewniają dobrowolność uczestnictwa
- uwzględniają wszystkie poziomy komunikowania
- rozwijają pozytywne przeżycie jako wartość i unikają rywalizacji
- posługują się różnymi środkami wyrazu
Pedagogika zabawy Carla Orffa
Carl Orff opracował własną metodę wychowania muzycznego dzieci, której głównym elementem jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych (tzw. instrumentarium Orffa, w skład którego wchodzą: bębenki, tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, dzwonki melodyczne). Duży nacisk kładzie się na improwizację i rozwijanie ekspresji, najważniejszym elementem w muzykowaniu jest rytm.
Elementy metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne
Wspomaga rozwój, wyrównuje opóźnienia w sferze emocjonalnej i społecznej. Uczy współdziałania z partnerem, pozytywnego wykorzystania nagromadzonej energii, wykorzystania siły, koncentrowania się na wykonywanym zadaniu. Wyzwala wśród uczestników wiele radości, śmiechu. Jest metodą uniwersalną.
Profilaktyka logopedyczna
Formy pracy wykorzystywane w czasie zajęć pozwalają dzieciom na swobodną i bezstresową działalność. I tak, w trakcie ćwiczeń usprawniających mięśnie artykulatorów, wykonywane są jednocześnie ruch całego ciała. Takie połączenie małej (język, wargi, żuchwa) i dużej motoryki (ręce, nogi, tułów), nie tylko odwraca uwagę dziecka od trudności i uatrakcyjnia ćwiczenie, ale przede wszystkim uczy koordynacji ruchowej i precyzji wykonania ruchu.